Ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση: απαγορεύσεις, υπόγειο και κρατικός έλεγχος

Η εξέλιξη των τυχερών παιχνιδιών στη Σοβιετική Ένωση διήρκεσε έναν πολύπλοκο δρόμο, συνδεδεμένο με αυστηρούς περιορισμούς, αυστηρούς νόμους και πλήρη έλεγχο από το κράτος.

Η ιστορία των καζίνο αντικατοπτρίζει τις αλλαγές στην οικονομία, την ιδεολογία και τη στάση της εξουσίας έναντι της τυχερής βιομηχανίας στη Σοβιετική Ένωση. Σε διάφορες περιόδους – από τη δεκαετία του 1920 έως τα τέλη της δεκαετίας του 1980 – οι κανόνες συνεχώς άλλαζαν: από την πλήρη απαγόρευση μέχρι τη δημιουργία κρατικών λαχείων και τη μερική νομιμοποίηση μεμονωμένων μορφών ψυχαγωγίας.

Τα πρώτα βήματα: τυχερά παιχνίδια στη δεκαετία του 1920

Μετά την επανάσταση του 1917, η νέα εξουσία κήρυξε τον αγώνα ενάντια στις αστικές συνήθειες, συμπεριλαμβανομένων των τραπεζιών με χαρτιά, της ρουλέτας και των εμπορικών καζίνο. Τα τυχερά παιχνίδια στη Σοβιετική Ένωση θεωρούνταν ως ένα υπόλειμμα του παρελθόντος που υπονομεύει την εργατική ηθική. Ήδη στις αρχές της δεκαετίας του 1920 ξεκίνησαν μαζικές καταστολές ενάντια στους ιδιοκτήτες κατρανών και των υπόγειων καταστημάτων.

Ωστόσο, μέρος του πληθυσμού συνέχιζε να αναζητά ανεπίσημους τρόπους ψυχαγωγίας. Τα παράνομα παιχνίδια με χαρτιά παρέμεναν δημοφιλή, ενώ στις μεγάλες πόλεις – ιδιαίτερα στη Μόσχα και τη Σότσι – άρχισαν να δημιουργούνται κλειστά κέντρα για την κομματική ελίτ. Αυτές οι διαδικασίες έθεσαν τις βάσεις στις οποίες αργότερα αναπτύχθηκε η ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση.

Κρατικός έλεγχος και νομιμοποίηση λαχείων

Μέχρι τα μέσα της δεκαετίας του 1930, η ηγεσία της Σοβιετικής Ένωσης συνειδητοποίησε ότι δεν ήταν δυνατό να σταματήσει πλήρως το ενδιαφέρον για στοιχήματα. Οι αρχές αποφάσισαν να πάρουν τη διαδικασία υπό έλεγχο, δημιουργώντας τα πρώτα κρατικά λαχεία. Το πιο γνωστό πρόγραμμα – το “Σπορτλότο”, που ξεκίνησε το 1970. Τα έσοδα από την πώληση των εισιτηρίων διατίθενταν για τη χρηματοδότηση του αθλητισμού, της πολιτιστικής ζωής και της κοινωνικής υποδομής.

Έτσι, σε ένα περιβάλλον αυστηρής ιδεολογίας εμφανίστηκε η μερική νομιμοποίηση των τυχερών παιχνιδιών. Ωστόσο, αυτό δεν αφορούσε τη ρουλέτα, το πόκερ και άλλες μορφές. Τα υπόγεια κέντρα συνέχιζαν να υπάρχουν, ενώ η αστυνομία τακτικά κατέβαλλε προσπάθειες για την καταστολή της δραστηριότητάς τους. Σημαντικό σημείο – ακριβώς σε αυτήν την περίοδο άρχισε να διαμορφώνεται ένα ειδικό μοντέλο που αργότερα καθόρισε πώς εξελίχθηκε όλη η ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση.

Απαγορεύσεις των τυχερών παιχνιδιών και υπόγεια τυχερά παιχνίδια στη Σοβιετική Ένωση

Από τη δεκαετία του 1950, το κράτος ενίσχυσε τον έλεγχο επί των ιδιωτικών καταστημάτων, επιδιώκοντας να εξαλείψει οριστικά τις παράνομες μορφές ψυχαγωγίας. Οποιοδήποτε πρώτο καζίνο στη Σοβιετική Ένωση που άνοιγε χωρίς τη συγκατάθεση των αρχών υποβαλλόταν σε κατάσχεση, ενώ οι ιδιοκτήτες φέρονταν υπό ποινική ευθύνη.

Ωστόσο, οι απαγορεύσεις δεν κατάφεραν να εξαλείψουν το ενδιαφέρον για τον τζόγο. Στις μεγάλες πόλεις δημιουργούνταν κρυφά κέντρα όπου γίνονταν στοιχήματα, παιχνίδια με χαρτιά και προσλαμβάνονταν έμπειροι κρουπιέ. Στον κόσμο των υπογείων παικτών συναντούνταν επαγγελματίες απατεώνες που χρησιμοποιούσαν μαθηματικά συστήματα και ψυχολογικές τεχνικές για να απατήσουν τους αντιπάλους τους. Αυτά τα γεγονότα αποτελούν σημαντικό μέρος του πώς εξελίχθηκε η ιστορία των καζίνο στη Σοβιετική Ένωση και πώς αντέδρασε η κοινωνία στους αυστηρούς περιορισμούς.

Υπόγεια κατράνια και ελίτ κλειστά κέντρα

Κατά τη δεκαετία του 1960-1970, το πιο ενεργό υπόγειο δημιουργήθηκε στη Μόσχα και στην Ελληνική Ριβιέρα, ιδιαίτερα στη Σότσι, που κατά κάποιο τρόπο έγινε το κέντρο της παράνομης τυχερής βιομηχανίας. Εκεί λειτουργούσαν κρυφά καταστήματα στα οποία εισέπρατταν μόνο επαληθευμένοι πελάτες.

Τα κλειστά κέντρα δημιουργούσαν την ψευδαίσθηση της νομιμότητας: προσλαμβάνονταν επαγγελματίες κρουπιέ, χρησιμοποιούνταν ακριβά τραπέζια για πόκερ και ρουλέτα, ενώ ο έλεγχος της ασφάλειας ήταν αυστηρός. Μια τέτοια οργάνωση επέτρεπε την απόκρυψη της δραστηριότητας ακόμη και από τις αρχές, αλλά οι κίνδυνοι π